-
zaindu maite duzuen hori
Iritzi helduak, uste haundikoak,
Gure herriaz.
Goiz eta arrats berriketan
Gure herriaz.Ez dago irratia piztu beharrik, telebistan ikusi edo egunkarietan irakurri barik be, dagoneeko badakizu zertan ari zaizkigun, gizon jakintsuak. Gu hau eta bestea. Zertan ari garen, zertan dihardugun… dena harrapatu dute, dena da garrantzitsua, dena muntaia, sarea. Errealeko futbolaria, unibertsitateko irakaslea den artista margolaria, eskolako andereñoa, informatikari gaztea, arrantzalea… eta abokatuak. Denak dira sospetxoso. Lehenago kazetariak, zuzendaria, administrazioko kidea, pentsalaria edo zinema produktorea izan diren gisan. Edo gazte asanbladako kidea, ikasle abertzalea, militante sutsua eta bozeramaile jardueran dabilen neska. Denak dira sospetxoso, eta horretan arrazoi dute.
Nik ere nahi nituzke
Halako segurtasunak eduki.
Baina, gauzak zer diren,
kontuak ez zaizkit ateratzen ongi.Zenbat berba, zenbat lerro, zenbat gezur ez ote diren idatzi gutaz. Lehen bezala, orain. Ia egunero. Une oro. Baina uste dut jendea anestesiatzerik ez dutela lortzen. Behin eta berriro ari direla jokaldi berean, baina gu ere ez garela hain tuntunak, badakigula zer eta zertan ari den bakoitza, zergatik eta zertarako. Eta badakigu jakin ere, zer dugun aurrean. Norekin ari garen. Eta jada, ez konbentzitu, ez iraindu ez gaituztela egiten. Zugarramurdikoak ez ditugu ahantzi, geroagokoak ere ez. Zeinen gaiztoak eta ankerrak garen, beti esango dute, ziurtasun osoarekin. Zeinen herri basatia eta sugarra den gureaz mintzo zaizkigu oraindik ere, aspaldi bezala… baina badakigu jakin, gurea ez dela besteak baino hobea, ez dela gutxiago ere, apur bat ezberdina agian, baina nortasun handikoa. Eta eusten diogula nortasun horri, identitateari, eta mintzoari, eta kulturari… eta badugula gauzak egiteko manera bat, gurea, eta laket dugula hori… eta kontuok tentuz hartzen ditugula.
Hori suertea
Nonnahikoak diren hoiena!
Sasi guztien gainetikan
Dabiltza hegan.Zenbat berba, zenbat lerro, zenbat gezur ez ote diren esaten gutaz. Lehen bezala, orain. Ia egunero. Une oro. Eta hala ere garenak gara, eta goazen lekura goazela, abestuko dugu, kantatu, barre egin, umorez hartu, jolastu, joan, etorri, itzuli, agurtu, esan, entzun…. eta bost guri halakoen usteak. Ez gara atzokoak, eta badakigu zer gura dugun biharko.
Inork ez zidan esan
Euskaldun izatea zein nekeza den,
Hobe nuela hautatzea
Munduko hiritar izatea.Euskalduna izatea ez genuen hautatu, sortzez. Eta beste batzu ekarri egin zituzten, edo etorri egin ziren. Eta datoz, badatoz gehiago ere. Eta euskaldun izan gura dute, izan nahi dugu. Munduan euskaldun, garen bezalakoak. Izaten uzten ez badigute ere, eusten diogu izan nahi horri. Eta bagara, bagabiz, bagoaz.. pitike pitike. Munduko herri bat, gurea. Euskal Herri hau. Ttiki, iraindu, zigortu, aspertu, egurtu, salatutako hau. Baina ezdeusa ez, bada, eta izango.
Kantu leunak
Nahi nituzke jarri.
Eguzkia Ainubian denari.
Zaindu maite duzun hori.
Eta bart Ruper entzun dugu, kantuok jartzen. Eta asteleheneko sententzia, eta biharamuneko bengantzia ez ditugu ahazteko. Egunkaria libre! oihukatu dugu azken urteotan, zazpi urteko amesgaiztoa, gau iluna bizi izan dugu otsailaren 20 hartatik. Eta bitartean kantatu dugu, joan gara, batu dugu, egin dugu, izan gara… eta kantuok jarri ditugu. Baina bart, lehenengoz libre! izan osteko lehenengoz izan da. Eta halako sentimendu gazi gozoa. Naiaren atxiloketa salatzetik heldu, Jon eta Arantza, Iker eta Saioa… Erramun, David… lagunak ditugu gogoan kantuok entzutean. Libreago ote gara?  Zaindu beharko ditugu maite ditugunak, jagon beharko ditugu gure lagunak.
Hala esaten didate:
Zertan zabiltza maite kontuetan?
Elkarbizitza jokuan
Eta zu, berriz, bertso ttikietan.
Kantu leunak
Nahi nituzke jarri.
Eguzkia
Ainubian denari.
Astea daroagu batari eta besteari buruz berbetan. Pankarta atzeko lerroetan, mezu ttikietan, irratsaio, telebista programa eta blogetako post ezberdinetan. Libre! oihukatzen, esaten, idazten, marrazten, asmatzen…
Zaindu maite duzun hori.
Zaindu gorroto duzun hori.
Zaindu…Egunak eta gauak, Euskal Herri libreago bat, euskaldunago bat… justuago bat amesten. Gauzatzen. Zaindu eta maitatu, zuek bezala guk.
Egunkaria libre! pixelak baino ez gara albisteak 2.0
Egunkaria libre! irratia.com saioan
[audio:http://bilbohiria.com/docs/podcast/irratiacom/irratiacom100412.mp3]Egunkaria libre! elkartasun globala
-
Prest! aldizkariko 100. zenbakian
Ruper Ordorika:
“Nolabaiteko beharra sentitu behar da, kantuak sortzeko”
patxi gaztelumendi | Prest! aldizkaria 100. zenbakia
Aspaldian, oso aspaldian hurbildu zen Ruper Ordorika Deustu aldera. Filosofia ikasketa egin behar zituen unibertsitatean, eta bizi be San Inazio eta Deustun bizi izan zen. Aspaldian, Deustun bertan sortu zuten Pott literatur aldizkaria eta banda Bernardo Atxaga, Joseba Sarrionandia, Manu Ertzilla eta enparauekin. 80. hamarkada geroztik kantari ari da Oñatiko koblakaria, eta Prest aldizkarian Garizumako haizea profitatu dugu, beragaz berba egiteko.Aspaldian hurbildu zinen Deustu aldera, zelan oroitzen dituzu garai haiek?
Baditut Deustuko oroitzapen zehatz batzuk baina gehienak nahastuta ailegatzen zaizkit orduko militantzia eta arrisku giro batean…Gauza zehatzak gogoan dauzkat, esaterako Bernardo Atxagarekin lehenengoz hitz egin nuenekoa Deustuko taberna batean, elizatik gora, “Antonia”-edo zeritzana…Handik gauza asko atera ziren…Edo Sarrionandia eta biok oinez joaten ginenean, ostegunero, Deustuko unibertsitatetik Barrenkale Barreneko Cantabricora, Iñakiren tabernara Pott-eko bileretara…Zabor industrialez beterikako hibai alboko ibilaldi hura, ilunkeran…
Oñatitik Biturixara, handik Bilbo aldera gero… zer topatu duzu bide bideotan, hiriz hiriz, edo solorik solo?
Neure hiriko auzoak bezala bizi izan ditut nik bizilekuok. Beti gorde izan dut Oñatirako maitasun haundia baina hirietan hazitakoa naiz. Gaur egun are gehiago…auzo askotako hiri handi batean bezala bizi naiz herri honetan.
Orain New Yorken edo Azkaraten, berdin grabatu dezakezu disko bat…
Bai, eta gauza haundia da hori! Niretako mundu bera dira, nolabait. Askatasuna ahalik eta handiena behar izaten da sorkuntza lanetan eta urruneko esperientziak askotan oso baliagarriak dira…Hori esanda, ez da ahaztekoa gaur egun oso grabazio onak egin daitezkeela norbere ganbaratik irten barik!
Eta kantuak, jartzen dituzun kantuok… non eta zelan sortzen dira? Zein dute sorlekua?
Hori ez dakit. Hori banenki gehiagotan hurbilduko nintzateke bertara, sorleku horretara…Ba hori nire ustez nolabaiteko beharra sentitu behar da kantuak sortzeko, halako grina berezia…
Musikaren munduan murgilduta zaude azken hamarkada luzeetan, eta gogotsu ikusten zaizu oraindik… zein duzu motiboa?
Ba, lehen aipatutako behar hori izango da, agian…Niretako hau ikasbide bat besterik ez da eta ikasbide horren hasieretan nabil.
Azken disko hau eginda hasi naiz pentsatzen zeozer ikasi dudala jada eta zenbait gauza kontrolatzen dudala, baina sensazio horrek irauten du hurrengo diskoa arte. Orduan, berriz hasieran bezala sentituko naiz, bai.Azken diskoan, Karibeko haizearen barri dakarzu, hango aireen doinuak… hango egoerak eta lagunak…
Bai azken Haizea Garizumakoa hortako hiru kantu ditut Karibe aldean eginak…Nik uste dut igartzen dela baina ez formalki. Oraindik ez naiz hango kantu moldetara hurbildu, ez formalki, ez erritmikoki, bistan da, jaja..
Zure ibilbidea ezagututa, koherentea da disko hau ere, baina uste dut zure diskorik konprometituena, pertsonalena…. dela… oharkabean pasatu badaiteke ere…
Deigarria egiten zait inguratu zaizkidan pertsona askok nola jaso duten disko hau, oso era emotiboan-edo. Nik ere halako zorabioa sentitu nuen lehen grabaketak burutu eta berehala: kantuak biluzik zeuden eta oso euskarri sendoekin baina bakanak…soil soilik. Uste dut horren puska bat gorde dela azkenera arte eta diskoa entzutean horixe jasotzen ahal dela. Alde horretatik badakar disko honek konpromezurik, bai. Oraindik oso goiz da, dena den, Haizea garizumakoa honen oihartzuna neurtzeko.
Memoriaren mapak diskoaren zantzuak ditu honek, baina zelan musika laguntzaile onak dituzun… bandaren babesa ere badu… zelan ikusten duzu zuk?
Ba, bai, nik uste dut baduela harremanik Memoriaren mapaneko giro musikalarekin baina aurreko beste disko guztiekin ere bai…kantuak bakarrik ontzen ditut eta neure “alorra†ondo markatua da, beti ere. Disko honen abiapuntua, hau da, kantaria non jartzen den kantuan egiteko…hor bai, ezberdintasun haundiak ikusten ditut hor, eta gaiari nola heltzen zaion ere ezberdina da, bai.
Orain be, kontzertuetan zabiltza, antzoki eta kontzertu aretoetan… jo behintzat jotzen duzu ezta?
Bai, bagabiltz batetik bestera…gero eta hobeto pasatzen dut kontzertuetan eta horrek asko balio du! Mundu guztiak esaten du aurten urte latza izango dela zuzeneko musikarako. Ikusiko. Halakoak entzun izan ditugu ni kantuan hasi nintzenetik, behintzat. Baina egia da, zuzenekoetan ontzen da musika, gehien bat.
Bilbon zaitugu aurki, publiko fidela duzu bazterrotan. Gustura zatozela ematen du, zuzenekoak be berton grabatzen dituzu eta…
Bai, kafe Antzokiara goaz eta pozik. Behin eta berriro esaten dudanez, etxean bezala jotzen dugu han eta hala bedi luzaro. Neure zuzeneko disko biak bertan grabatuta daude eta ez kasualidadez. Ni Bilbon hasi nintzen kantuan eta urteroko hitzordua gordetzen saiatzen naiz.
“Bernardo Atxaga Deustuko
Ramon y Cajal kaleko taberna
batean ezagutu nuen“Aspaldiko kontuak izango dira Deustukoak zuretzat.
Gogoan dut zita bat nuela Atxagarekin, artean ez nuen ezagutzen. Panpin ustela aldizkari batzuen dirua itzuli behar nion eta zita egin genuen Ramon y Cajal kaleko taberna batean, bertan ezagutu nuen. Gerora adiskidantza handia egin genuen.
Sarrikoko ikaslea zen bera, Ekonomiketan. Joseba Sarrionandia eta biok Deustuko unibertsitatean genbiltzan eta eguenero joaten ginen Pott bandako bilerertara, alde zaharrera oinez. Orduko Cantabrico tabernara, Iñakiren taberna zena.Ze tabernatan biltzen zineten Deustun orduan?
Txorierriko andra euskaldun batek kudeatzen zuen taberna zen. Han bazkaltzen genuen sarritan, La viuda esaten zioten, eta oso ondo jaten genuen. Orduko Deustu hartan ordu asko pasatakoak gara gu. Kontuan hartu berton bizi ginela gu. Sarri Ramon y Cajalen bertan, ni ere Deustun eta San Inazion bizi izan nintzen, gero Basauriko Pozokoetxera joan nintzen arren. Ikasi ere bertan egiten genuen, aspaldi, oso aspaldi. Halako oroitzapen zehatz batzuk baditut, baina ez gehiago.
pott_datak:
- Prest! aldizkariko elkarrizketa pdf formatuan.
- Prest! aldizkariko diseinu berria BO5T taldeko Armanek egin du… artista bat.
- Sareak oraindik eskaintzen ez dituen batzuk eskuratzen dira paperean, ezta?
