Lanetik etxera nihoan, lasai. Mezularia nuen entzuteko autoko irratian. Gaua da Kanpazar gainean. Ez dago bidea azkar ibiltzeko, ez nik ere gogo larregirik horretarako.

Kanpazar behera, gauez. Argi urdinak bide erdian. Polizia Nazionala omen. Kontrola. Geldi. Stop. Leihoa jeitsi eta linterna batekin begiratu dute auto barnera. Eskumatara. Stop.

Karneta. Autoko agiriak.  Jeisteko. Atzeko atea ireki dute bi polizia nazionalek. Autotik aldentzeko. Nor naizen. -¿Ha estado detenido alguna vez? Ezetz. ¿Seguro? Ziur nik, ez dut jakingo ba!

Autora hurbildu naute, dena miatzen ari dira. Autotik aldentzeko berriz, furgoneta baten albora. Paisanoz jantzitako kaputxadun bat da burua. Nire gidatzeko baimena faltsifikatuta dagoela esaten dit. Lasai nago ni, dei dezala trafikora nahi badu.

Beste polizia batek besotik heldu eta urrutiratu egin nau. Autoko ate guztiak zabaldu dituzte dagoeneko. Goitik behera miatzen ari dira. Paperak, egunkariak, aldizkariak, iPoda, mp3 bat, diskoak, agenda… GARA egunkari bat eraman dute furgonetara. Ondoan geratu dira El Pais eta Berria.

Koldo Izagirreri egin nion elkarrizketa bat daukat paperean inprimatuta, gustatu bide zaie, irakurtzen aritu dira. Angolillori buruzkoa zen elkarrizketan, aspaldi Ekintza Zuzena aldizkarian argitaratua, berriki blogean jarri nuena. Adi daude poliziak. 100 urte geroago.

Gaua da. Ilun. Argi urdinak bakarrik. Auto gehienak aurrera doaz. Batenbat gelditu dute. Bakarrik nago bide ertzean. Hotz egiten du. Ez dut berotzerik nahi ordea. Luze doaz minutuak. Beldurtzen hasi naiz.

Etorri da kaputxaduna. Non bizi naizen. Norekin. Joan da berriz ere. Furgoneta barruan norbaitekin ari da hizketan. Datuak konprobatzen arituko da. Neure alde. Etorri da furgonetako gidaria. Gidatzeko baimena eta autoaren paperak dakartza. Dena zuzen. Joateko.

Ezetz beste polizia batek, eta miatzen jarraitzen dute. Geldi ni. Joateko desiatzen. Luzeago zaizkit minutuak. Hotzago orain. Urduriago. Joateko gogoz.

Azkenean baietz, joateko. Dena zuzen. Hankaz gora itxi dute autoa. Autoa martxan jarri eta banoa Elorriorantz. Telefonoz etxera deitu, eta lasai egoteko. Kafe bero bat eskatu dut Parran. Elorrioko alkatea bertan. Berbetan hasi gara. Lasaitu naiz.

Autoa berriro hartu eta lasaiago noa etxera. Non hobeto etxean baino.

Eta orain, atzokoa kontatzen dudan une honetan, etxerantz joan behar dut berriz ere. Kanpazar igo behar dut. Kanpazar jeitsi. Etxera nahi dut, lehenbaitlehen.