Urteak joan dira, baina memoriak oraindik ez digu hutsik egiten. Ez da gitxi.
Duela 25 urte, pianoaren aurrean zegoen Teresa irakaslea gogoratzen dut. Solfeoko 4. maila egiten nengoen, Galdakaon. Berak eman zigun albistea. Eta pianoaren hotsak gogoan ditut, ez ziren ordurartekoak. Beste musika bat zen. Pianoaren teklak zelan dardar egiten zuten, gogoan dut. Ez daukat ahazteko.

Egia esan, gaztetxoa nintzen arren, Santi nor zen banekien. Ezagutzen nuelako zeozelan. Herrian egona zen, amak berba egin izan zidan berataz. Sukaldaria ama, eta herri bazkari ugari egindakoa. Berak be gogoratzen du zelan behin, mahaitik altxatu eta sukaldera hurbildu zela politikarien liderra zena. Zoriondu egin zuen bazkari hura prestatu zuen andrea. Eta gogoan dut, zelan kontatzen zuen hori amak Santiri buruz. Detaile txikia da, baina oso iraultzailea, bere apalean. Herriko politikariek bazkaltzen jarraitu zuten. Eta piano haren notak datoz berriro ere. Dardara. Eta geroko guztia.

5 urte beranduago, beste ikastetxe batean nengoen. Beste maila baten. Ordurako militantzia politikoan, ikastolatik pasata eta bestelako ikasketetan. Helduago zelanbait.
Klasera joateko, aitak esnatu ninduen. Goizero bezala. Eta, “Muguruza hil jeurek” bota zuen argia izetuagaz bat. Eta Muguruza? Egia esan, kantaria etorri zitzaidan lehenengo eta bat burura. Eta gero egin erosiko nuen herriko estankoan, eta hurrengo astean Punto y Hora eta… oraindik bere biografia osoa gogoan dut. Ezagutuko banu bezala mintza naiteke Errekalden jaio, sortu eta hazitako euskaltzaleaz. Ez da posible, ezin liteke kantatuko nukeen agian, Ruperren doinuak baino, gurago nituen arren rockaren garrasiak. Eta ordurarte maiz irakurritako J. Iratzar eta Zohardiari irudia jarri nien gero. Eta mahai nazionala, eta Alcala hotela, eta hau eta beste guratzatzen zaizkit memorian. 20 urte joan diren arren. Punto y Hora hoiek ditut orain eskuartean. Zita bat dira guretzat. Lekua eta ordua. Oroimena.

Pediatra bat, eta Euskal Herria osagai. Kazetari bat, eta askatasuna idazteko dago. Beste aldean aldiz boterea, gobernua, PSOE, Gonzalez, Rubalcaba, Amedo, Ynestrillas…. memoria, ez da galdu behar.

Errekalde eta Lekeitio, Bilbo eta Larrabetzu. Hara hona ibili gara urte hauetan guztietan. Euren asmoak gauzatzeko eskatuz, bideratzeko lan eginez. Eta badirudi, badatorrela asmo berri bat, gogo bat gauzak aldatzeko, lortzeko… osatzeko, sortzeko.

Gaur Bilbon eta domekan Lekeition. Bidenabar, Edurnek aitatutako taberna hori ezagutu beharko dut. Santi Brouard, Mikel Laboa eta Che Gebara ageri diren taberna hori. Zerk batzen ditu bat hirurak?