-
11-9 Egun beltza mundu osoarentzat
Inperioa nork zuzenduko duen erabaki dute bart Ameriketako Estatu Batuetan. Goizean esnatzeko Trump izan dugu. Egun osoan Donald Trump munduko hedabide guztietan. Eskuak burura eroan ditu batek baino gehiagok. Kezka barreiatu da lau haizetara.
Irakurtzeko beta hartu ostean, bideo batzuk, esaldi batzuk, irakurketa batzuk batzeko parada izan dut egun osoan. Gogoetarako, hausnarketarako. Eta etorkizuna kolore gehiagorekin marrazteko.Estatu Batuetako emaitzekin baino, faxismoaren marka zuri berriekin nago kezkatuago.
Ezkerraren etorkizuna?
biharamuneko #gogoeta— gaztelumendi (@iPatxi) 2016(e)ko azaroak 9
Estatu Batuetako hauteskundeak ez ezik, munduko panorama politikoa ere islatzen du egoera honek. Faxismoak marka zuri berriak dauzka. Ezkerra ezin erantzunda, iparra galduta dabilela ematen du. Han bezala, honago ere.
Eskuak burura eta errua besteei bota
Baina zer gertatu da? Stablishment osoa lasai zegoen, Trump txotxoloak ezingo zuelako Etxe zuria eskuratu. Hillary Clinton moderatu eta apala nagusituko zelakoan. Hedabide guztiak alde. Parekoaren hitzek bere burua deskalifikatzen zuten… bla, bla, bla. Aurretik errepublikarren artean nagusitu da Trump. Lehen abisua. Inkestetan gora eta gora, baina stablishment osoa lasai, Clinton aurretik. Abisuak handik eta hemendik. Beldur mezua.
Michael Moore bezalakoak baina, ez dira kontutan hartzekoak. Gero gerokoak. Orduan errudunak bilatu behar ditugu: langile zuriak, eskolatu gabekoak. Nekazari eremuetako biztanleak. Hirietan Clinton nagusi. Baina estatuz estatu elefanteak lekua irabazten du. Horregatik iruditu zait goizeko lehen orduetan horren funtsezkoa Quique Peinado kazetariaren gogoeta.Los “listos” no paran de perder elecciones a base de decir a los demás que no son tan listos como ellos. Igual deberÃan hacérselo mirar. — Quique Peinado (@quiquepeinado) 2016(e)ko azaroak 9
Noam Chomskyren gogoetak
“Las personas se sienten aisladas, desamparadas y vÃctimas de fuerzas más poderosas, a las que no entienden ni pueden influenciar“
Amador Fdz Savater, ¿Que pasa con Kansas? aspaldiko liburua eskuan
Facebook sarean jarraitzen ditut bere gogoetak. Eta lantzean behin, batez be gizarte mugimenduen antolaketa eta estrategiari buruz, nazioarteko gai batzuei buruz, pentsamendu garaikidearen inguruko gaiekin eta… oso gauza interesgarriak botatzen ditu. Maiz. Eta atsegin dut sakatzeaz gain, barneratzen saiatzen naiz. Gaur egun hoietako bat izan da.
No juzgar ni despreciar, no lamentar ni maldecir, sino tratar de entender.
Es lo que hace Thomas Frank en el libro que publicamos hace ya ocho años en Acuarela y que se preguntaba esencialmente por qué los trabajadores pobres votaban a Bush.
La cosa tiene toda su actualidad, como es obvio. Sobre todo porque Frank trata de detectar las corrientes profundas que explican lo que a los progres les parece inexplicable: que Bush ganara dos elecciones (una de ellas después de las torturas de Abu Ghraib, etc.), la fuerza del Tea Party, la victoria de Trump.
El tipo vuelve a Kansas (su tierra natal, un estado antes de izquierdas y ahora ultraconservador), se encuentra y habla con la gente, investiga y piensa a partir de las vidas. Qué poco tenemos de eso, ay.
¿Cuáles son esas corrientes profundas? En primer lugar, “el fin de la lucha de clases”. No que haya desaparecido el conflicto social o la desigualdad, sino que se han evaporado las estructuras cognitivas y organizativas que le daban un sentido de izquierdas.
En ese vacÃo es una “nueva derecha” la que sintoniza con malestares, miedos, resentimientos e incertidumbres proponiendo esquemas explicativos y vÃas de canalización. A través de las “batallas culturales”, de un discurso hiper-agresivo, de una apelación al descontento, de un empleo muy sofisticado de los media, etc.
Tenemos entonces la paradoja de una élite anti-elitista, de un establishment anti-establishment, de un capitalismo anti-capitalista, etc. Mientras la izquierda se vuelve autista, pija, postpolÃtica o puramente gestionaria.
Enlazo mi presentación al libro, de 2009. Y en los comentarios pongo más info sobre Frank en castellano.
“La nueva derecha instrumentaliza malestares reales que no se politizan autónomamente, que no encuentran espacios colectivos para hacerlo, que no elaboran una voz propia. Explota la victimización y a su vez revictimiza. Anger is an energy“.
Como los ultraconservadores conquistaron el corazón de Estados Unidos 2008ko liburua eta gogoetak.Antoni Gutierrez Rubiren gogoeta bat, azkenik
#EEUUDecide | ¿Por qué la candidata presidencial @HillaryClinton no ganó frente a Trump? | https://t.co/Ym03Cmr2OO pic.twitter.com/D0kOLvywOG
— teleSUR TV (@teleSURtv) 2016(e)ko azaroak 9
-
Chantal Mouffe
Elkarrizketa politikoak atsegin ditut. Eta gaur egun, horrelako gutxi daude gurean. Sakontasuna, aktualitatea, ikuspegia, estrategia interesatzen zaizkit.
Ernesto Laclauren bidez izan nuen emakume honen berri: Chantal Mouffe. Eta zenbait liburu eskuratu nituen Katakrak liburudendan, eta sarean beste batzuk. Eta handik eta hemendik Hegemonia edo Estrategia sozialista kontzeptuak neureganatzeari ekin diot aspaldi honetan.
Ernest Laclau berriki hil da, eta Mario Zubiagak oso artikulu interesgarria argitaratu zuen GARA egunkarian. Eta Euskal Herrira etortzekotan zela kontatu zigun arren azkenean ezin izan dugu bere hitzaldirik berton aditu. Baina sarean hainbat testigantza utzi ditu Laclauk ere, eta jarraitzaile asko ditu mundu osoan. Eta lekukotasun horretan dihardu bere emazte, kide eta lagun den Chantalek ere.
Pablo Iglesias charla con la politóloga belga Chantal Mouffe ahora en #OtraVueltadeTuerka | Streaming: http://t.co/0KgyAnM2cF
— La Tuerka (@la_tuerka) February 15, 2015
Eta bart, sare sozialetan La Tuerka saiokoek elkarrizketatuko zutela jakitean adi egon nintzaion pantailari.
Zorionak Pablo Iglesias eta La Tuerka telebista saioko kide guztiei. Formazio politikorako (FP) oso tresna interesgarria eta eskuragarria sortu eta bultzatzen ari dira, sarean eta mundu guztiarentzat.
Chantal #Mouffe eta Ernesto #Laclau gurera ekartzen saiatu naiz http://t.co/V86VXXzDKg Horretarako @la_tuerka saioa baliatuta #hegemonia
— gaztelumendi.eus (@iPtx) February 16, 2015