gaur kaleratu da 1973 diskoa, aspaldian -berria jaso genuenetik- entzuteko horrenbesteko gogoa izan dudan diskoa.

deabruak teilatuetan, eta ilusioa, irrifarre ttiki bat, aspaldiko akorduak.

Pasa dira urte batzuk, unibertsitatean genbiltzan orduan. ARGIAko musika kritikak eta El Tuborako elkarrizketak egiten nituen orduan. Eta maketa erakutsi zidaten. Nik oraindik ez nituen ezagutzen bikiak. Beraiek aurkeztu zuten bere burua, Imanolek eta Jon Anderrek.

Maketarekin El Tubora joan nintzen. Orrialde oso bat eskatu nuen, baina ez zidaten utzi nahi, diskorik ez zutelako. Oso onak zirela esan nion Belen Mijangosi. Eta utzi egin zidan. Orduan gutxik idazten genuen euskaraz El Tubo musika aldizkarian, eta kasu dexente egiten ziguten. (Akordatze haiz Kojo?)

Diskoa kaleratu zuten gero, Esan Ozenki disketxearekin. Aurkezpenerako testu bat prestatu nuen, atera zuten zuribeltzezko fantzine batean. Eta jarraitu genituen. Kontzertuetara joan. Entzun. Kontzerturen bat antolatu… denetarik.

Orain disko berria, horrenbeste urte elkarrekin jo barik, eta diskoa egiteko elkartu dira. 1973 diskoa entzuteko gogoz nago. Eta erosi egingo dut, noski. Eta entzun. Eta kritikatu. Eta saiatuko naiz kontzertu bakar hoietako batera joaten. Eta bitartean diskoa entzun, diskoaz eta musikaz gozatu. Bonberenean jo behar dute. Joango gara. Eta agurtu. Eta besarkatu. Eta bizitzaz berbetan jarraitu. Aspaldi bezala. Atzo bezala.

Behin eta berriz kantua.

[audio:http://www.bonberenea.com/mp3/1973.mp3]

deabruak teilatuetan, 1973. Bonberenea ekintzak.