Udaminez
Uda deitzen diogun hori badoa, astiro astiro. Egunak goizean hasi eta ilunkerarekin amaitzen ari zaizkidan aro honetan… ikaratuta nago.
Oraindik ez dut uretan segundu bakar bat eman. Ez dute nire besoek igeri egin, ez dut oraindik itsasoko kresalik, Iratiko urik ezta igerileku ziztrin bateko klororik dastatu.
Herrietako jaietara joan barik, txoznetan egon barik, garagardoen aparrik dastatu barik…
Uda badoa, eta hemen geldi nago ni.
Tourrak amaitu behar du, lanak iraunen du, goizetan eguzkia ateratzen da, eta hemen jarraitzen dut nik, geldirik.
Uda badoa, eta ez daukat bere berri.
Ezagutzen baduzu, kontaidazu, jakiteko irrikitan nago eta.
Iruzkin Bat
Itziar
kontatu kontatuko dute batzuk, kontatzeko baino ez dituzte planak egiten, kontatzeko pasajeak erreserbatu, kontatzeko landetxean tokia hartu, kontatzeko Levantean etzun, kontatzeko Esloveniara bidaiatu… kontatzen dute lantokian, metroan edo igogailuan, oraindino ni ere Pako Aristik bezala ezer interesgarririk ez diet entzun, kontatu eta kontatu dabiltzatenei. Kontaezina da benetako gozamena ematen duena, barruan geratu zaizun hori…etxe azpiko tabernan kafea hartzen bazaude ere………………………..